Г
У
Л
Е
Ц
Гульня - як пераўтварэнне!
У руцэ - адзінае імгненне!
Кідае на на кан геймер юны
Сваю няслушную фартуну!
Жыве ён рызыкай адзінай,
Мо так брутальна, як прашчур,
І віртуальны паядынак
Таксама варты добрых шкур!
Гуляе ў танкі да світанку
І мышка - быццам пісталет...
Здаецца, сыплюцца маланкі -
Такі нястрыманы імпэт...
Бажыцца болей не гуляць,
Але калі ж тут утрываешь -
Сяброў патрэбна ратаваць!
І быццам рыцарскі турнір.
Яднае геймерскую роднасць
Зусім "някіслы" камандзір.
Ён сам - гулец і гульні любіць,
І кожны "танчык" у бой вядзе...
Азартнасць Кіслага пагубіць?
А мо, да славы прывядзе?!
ВІРТУАЛЬНАЯ РАЗМОВА ЗА КУФЛЕМ "ДАСТАЕЎСКАГА"
Познім восеньскім вечарам у адным з пабаў сышліся за куфлем піва два дзіўных чалавека: адзін - немалады мужчына з зямлістым тварам у старасвецкім класічным касцюме і гальштуку; другі - у брэндавай майцы і джынсах. Яны сядзелі за столікам і былі падобныя з боку на ўскудлачаных птушак, якія наровяць дзяўбнуць адзін аднаго ў вока ...Але ўражанне назіральнікаў было зманліва. Адкуль жа ім было ведаць, што абодва наведвальніка - усяго толькі плён уяўлення, амаль галюцынацыя ... А вось сэнс іх гутаркі - філасофская спрэчка пра сілу рызыкі - цалкам магла б адбыцца наяве, нарадзіся адзін гэтак на стагоддзе пазней альбо іншы - раней ...
Састарэлы мужчына з асцярожнасцю, здзімаючы пену, пацягваў чорны напой ... Малады таксама не захапляўся хмелем, здавалася, яго больш цікавіла гутарка ...
- Яшчэ "Дастаеўскага"! - клікнуў чалавека маладжавы. - Як Вам піва, названае ў Ваш гонар? Прызнайцеся, што ў ім ёсць нешта магічнае, цёмнае, як у Вашых раманах. Не магу фамільярна прапанаваць выпіть на брудэршафт - вас бо даўно ўжо няма, Вы - толькі плод маёй фантазіі. Гэта ўсё роўна, што чокацца з самім сабой.
- Я ведаю пра гэта. Чытаў ваш раман. Суперажываў герою. Але адначасова марыў аддацца полымем захапленню, скарыцца гульні настолькі, каб яна, стаўшы маёй сутнасцю, сама скарылася мне.
Вы выйгравалі ня купюры, а непадзельную ўладу над лёсам. І мы выйграем не кампутарныя баі, а права лідэрства, дзелім нашыя "віртуальныя шкуры" на вачах усяго чалавецтва ...
- Дазвольце, Хведар Міхайлавіч, не пагадзіцца з вамі. Сучасныя масавыя віртуальныя гульні ў рэальным часе - гэта кайф, "наркотык", калі хочаце. Ад яго мільёны людзей адчуваюць сапраўднае шчасце. Гэта ўзбуджальны, але не псіхатропны сродак. Тым больш, што я з сябрамі прыдумаў ваенныя гульні, падымалыя дух і самаацэнку сапраўдных мужчын. Раней гулец кідаў на стол апошнія грошы, цяпер - свой прэстыж і імя. Але ў любым выпадку засталася сутнасць гульні - выклік і бітва да апошняга срэбра альбо патрона!..
- Усё і нішто. Ён да апошняга ня ведае зыходу бітвы. Вымушаны абапірацца на паплечнікаў і асцерагацца супраціўнікаў. Але і ад ягонай рашучасці, адвагі, дзёрзскасці і таленту шмат што залежыць. І, канешне, плюс знаёмае кожнаму гульцу шанцаванне...
- Прабачце, цікава, ва што вы гуляеце? Што на коне?
- У танкі - тэхналагічную механізаваную зброю, якую прыдумалі падчас Другой Сусветнай вайны, дакладней, яшчэ Першай... Вам пашанцавала не заспець гэтых падзей... Але тэхнічныя "лялькі" - цікавая штука... А на коне ва ўсе часы адно - гонар...
Х Т О Ў ТАНКУ?
Калі наступае доўгі зімовы вечар, і ў дамах людзей па ўсім свеце запальваецца святло, будзце ўпэўненыя: амаль што кожны дзесяты з іх рэжацца ў "танчыкі". Падлеткі, моладзь, сталыя асобы. Нават жанчыны і дзяўчаты. Студэнты, зоркі эстрады, сяляне і бізнясоўы.
Адным словам, адбылася татальная сусветная "мабілізацыя". Каля 70 мільенаў жыхароў нашай планеты віртуальна ваююць на палях бояк Другой Сусветнай вайны. Калі нават частка з іх адначасова выходзяць ў кампутарную гульню "World of tanks", сусвет віртуальна скаланаецца. Адрэналін зашкальвае. Ну чым не мадэль "Трэцяй Сусветнай", якой мы так асцерагаемся? Але без рэальнай крыві, ахвяраў, разбурэнняў. Мільёны дарослых хлапчукоў шмат гадоў гуляюць у вайнушку, скідаюць пар, з запалам змагаюцца за лідарства... І адначасова знаёмяцца з гісторыяй, сапраўднай вайсковай тэхнікай, развіваюць спокмеўку, рэакцыю, волю да перамогі, гатуюцца да войска...
ХТО Ў ТАНКУ? Увесь свет!
Цяжка згадзіца с такімі сцвярджэннямі чалавека, які з юнацтва захапляўся гульнёй. Яшчэ у савецкія часы разам с сябрамі нават размаляваў паркет у кватэры, каб гуляць у уласную гульню. Потым захапіўся настольнымі варыянтамі, а, скончыўшы фізічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэту, разам з аднадумцамі заснаваў уласную фірму, якая пад замову распрацоўвала сайты, інтэрнэт-крамы і іншыя праграмы. Першы офіс размясціўся ў бацькоўскай кватэры, брату прыйшлося ахвяраваць свой пакой...
І у 2000 годзе запусці гульню DBA online, якая ўяўляла сабой стратэгію з гістарычна дакладнымі "салдацікамі". Гульня не атрымала шырокага прызнання, бо была разлічаная на занадта вузкую аўдыторыю.
Віктар па сутнасці ня мог панесці паразу. Ён ўскладаў вялікія надзеі на наступную гульню - "Аперацыя" Баграціён "- на выснове падзей вызвалення Беларусі ад нямецкіх акупантаў. Аўтары зрабілі прадукт у актуальным на той час фармаце "стратэгія ў рэальным часе ". Але і гэты праект ледзве акупіўся.
Пакуль распрацоўшчыкі займаліся "цацкамі", ратавалі фірму толькі заказы на афшорнае праграмаванне.
Хлопцы вырашылі рызыкнуць і пачаць распрацоўку ўласнай масавай шматкарыстальніцкай анлайн-гульні пад назай "Свет танкаў". Гульня была заснавана на мадэлі free to play - бязкоштавай для большасці гульцоў. Толькі чвэрць прасунутых карыстальнікаў аплочвалі дадатковыя опцыі і магчымасці. І гэтага было ўдосталь. Удалая мадэль грунтавалася на масавасці...
Ледзве "танчыкі" заскрыгаталі віртуальнымі вусянямі, як зрабіліся захапленнем мільёнаў дарослых хлапчукоў, культавай гульнёй эпохі, калі жадаеце, "масавым псіхозам" у неблагім сэнсе гэтага слова...
Калі больш за стагоддзе таму беларус Хведар Дастаеўскі пісаў свой знакаміты раман "Гулец" аб псіхалогіі, жорсці і экзістэнцыяльнай асуджанасці "рабоў рулеткі", ён, пэўна і ўявіць сабе не мог такіх маштабаў з'явы.
Да таго ж Варгеймінг не чужы філянтропіі. На дабрачыннай выснове у рамках глабальнай ініцыятывы "Памятаем усё" фірма праводзіць свае мерапрыемствы ў вайсковых музеях, дапамагае рэстаўраваць адзінкі рэдкай вайсковай тэхнікі. Адным словам, гульня часткова ператварылася ў місію аховы гістарычнай памяці і помнікаў тэхнікі.
Д АВ Е Д К А
У 2001 годзе кампанія распрацоўвае AdRevolver, інтэлектуальную сістэму па аптымізацыі паказу інтэрнэт - рэклямы, якая ў 2004 годзе была набыта адной з найбуйнейшых у ЗША і Вялікабрытаніі рэкламных сетак BlueLithium. У 2007 годзе кампанія BlueLithium была паглынутая інтэрнэт-гігантам Yahoo! за $ 300 млн і кампанія заключыла двухгадовы кантракт c Yahoo! на далейшае развіццё і інтэграцыю AdRevolver.
У 2003 годзе выйшла гульня Massive Assault, затым у 2004-2006 гадах выпускаліся яе працягі. У 2007 годзе выйшла гульня Населены востраў: Пасляслоўе (Galactic Assault: Prisoner of Power ў лакалізаванай версіі) па матывах аднайменнай аповесці братоў Стругацкіх.
У 2007 годзе, пасля набыцця мінскай студыі Arise Games, да Wargaming.net далучаюцца яшчэ сорак распрацоўшчыкаў. Аб'яднанымі сіламі кампанія выпускае гульню "Аперацыя «Баграціён»", ганараваную узнагароды «Лепшая стратэгічная гульня» на Канферэнцыі распрацоўнікаў кампутарных гульняў у 2008 годзе.
3 сакавіка 2008 года Віктар Кіслы рэгіструе ў Лондане інвестыцыйнае партнёрства Wargaming.net, LLP пад кіраваннем групы кампаній на Брытанскіх Віргінскіх Выспах, якая становіцца ўладальнікам правоў і трымальнікам гандлёвых марак World of Tanks і Order of War.
Натхнённая поспехам, кампанія пачынае распрацоўку новых гульняў, прысвечаных вайсковай тэхніцы часоў Другой сусветнай вайны. Праект атрымаў рабочую назву «танкадром». Першае фокус-тэставанне новага праекта адбылося 24 ліпеня 2009 гада.
А ўжо на сёмай Канферэнцыі Распрацоўшчыкаў Гульняў у 2009 годзе ў Маскве кампанія дэманстравала на стэндзе гульні World of Tanks і Order of War. Праца кампаніі была высока ацэненая журы і журналістамі, і Wargaming.net атрымала ўзнагароды ў намінацыях «Лепшая кампанія-распрацоўшчык» і «Прыз ад прэсы».
Пасля выставы ў 2009 годзе кампанія Wargaming.net аб'яўляе аб падпісанні пагаднення з японскай кампаніяй Square Enix пра распрацоўку стратэгіі ў рэальным часе Order of War. Сусветнай рэліз гульні адбыўся 18 верасня 2009 года.
12 жніўня 2010 года адбыўся афіцыйны рэліз free-to-play MMO гульні World of Tanks, якая заваявала мноства ўзнагарод і стала асноўным праектам кампаніі.
АДРАДЖЭННЕ ЛЕГЕНДЫ
Цалкам рэстаўраваць і паставіць на ход баявую машыну Другой сусветнай вайны ўдалося дзякуючы супрацоўніцтву Wargaming.net з гісторыка-культурным комплексам "Лінія Сталіна".
Праект па аднаўленні танка праходзіў у рамках ініцыятывы «Памятаем усё» і быў прымеркаваны да 75-годдзя подзвігу старэйшага лейтэнанта Зіновія Калабанава.
20 жніўня 1941 года савецкі танкавы ас, уступіўшы ў бой з фашыстамі на КВ-1, здолеў знішчыць 22 варожых танка.
Варта адзначыць, што КВ-1 - рэдкая машына: ні ў музеях, ні ў прыватных калекцыях практычна не захавалася вузлоў і механізмаў гэтых танкаў, што робіць праект па-сапраўднаму унікальным.
Знойдзены КВ-1 сышоў з канвеера ў 1940 годзе пад нумарам М-9617 і быў узброены гарматай Л-11, якіх было выпушчана ўсяго 746 штук.
Улетку 1941 года гэты танк прымаў удзел у баях у раёне Лепеля - Сянно, мэтай якіх было сарваць наступ нямецкіх войскаў на Віцебск. Яго экіпаж прабіраўся ляснымі сцежкамі, імкнучыся выратаваць машыну ад варожага агню, аднак танк ўграз у топкім балоце. Каб не аддаць КВ-1 у рукі праціўніка, экіпаж вырашыў падарваць яго і працягнуць адступленне пешшу.
Праз гады, у лістападзе 2015 года, пошукавая каманда «Лініі Сталіна» выявіла часткі танка ў балоце, дзе яго пакінулі байцы.
Работы па аднаўленні КВ-1 доўжыліся на працягу паўгода, пасля чаго легендарны танк здзейсніў свой першы выезд у рамках рэканструкцыі танкавай бітвы. А потым удзельнічаў у фестывалі ў гонар Дня танкіста у верасні 2016 года на «Лініі Сталіна» у Беларусі.
Дастаеўскі ў Вісбадэне
Першы раз Дастаеўскі прыехаў у Вісбадэн 12 чэрвеня 1862 года і першы раз далучыўся да рулетцы ў знакамітым ігральным доме Вісбадэна. Тады пісьменніка чакаў невялікі пройгрыш, але ў яго сэрцы ўжо пасяліўся балючы запал да гульні.
У наступны раз Дастаеўскі наведаў Вісбадэн ў канцы лета 1863 года. Канчатковай мэтай гэтага падарожжа быў Парыж, дзе жыла каханая пісьменніка Апалінарыя Суслава. Дастаеўскі прыбыў у Вісбадэн, і зноў накіраваўся ў казіно.Прытрымліваючыся пэўнай сістэмы, ён здолеў дамагчыся буйнога выйгрышу 10 400 франкаў. Палову гэтых грошай ён адаслаў родным, а іншую зноў кінуў у гульню. Ўдача адвярнулася ад Дастаеўскага, і ён прайграў. Сістэма не дапамагла генію.
У 1864 годзе Дастаеўскі перажыў смерць жонкі і брата. Пасля скону брата Хведар Міхайлавіч прыняў на сябе ўсе яго даўгі. І вось, ў 1865 годзе, ён зноў прыехаў у Вісбадэн, каб паправіць свае фінансавыя справы. Там яго чакаў пройгрыш. Пісьменнік завінаваціўся гаспадару гатэля «Вікторыя», і апынуўся ў пастцы: валадар гасцініцы пасадзіў яго на хлеб і гарбату і адмовіўся выпускаць да выплаты доўгу.
Дастаеўскі стаў слаць лісты суайчыннікам з маленнем аб дапамозе. Нечакана на дапамогу пісьменніку прыйшоў настаяцель праваслаўнай царквы ў Вісбадэне айцец Ян Якушаў. Ён адправіўся да гаспадара гасцініцы, заплаціў доўг і дамовіўся аб тым, каб Дастаеўскага пераправілі да дому.
Менавіта з-за пройгрышу ў Германіі Дастаеўскаму прыйшлося скласці кабальную дамову з выдаўцом Стэллоўскім і ў самы кароткі тэрмін напісаць раман «Гулец». Для таго, каб справіцца з няпростай задачай, ён наняў маладую стэнаграфістку Ганну Рыгораўну Сніткіну.
.
